-Argument 3: Konstrukcja postaci Wokulskiego, który miał cechy i romantyka i pozytywisty, pomogła pokazać dany etap dziejowi i mające wówczas miejsce zmiany ideowe.-Argument 4: Postaci mitologiczne i ich historie pomagają wyjaśnić działanie świata (np. mit o Demeter i Korze wyjaśnia istnienie pór roku). Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Wokulski jest pozytywistą czy romantykiem? Podaj argumenty i uzasadnienie zaneta9705 zaneta9705 Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like POZYTYWIZM · pojawia się mieszczaństwo · pojawiają się fabryki - klasa robotnicza - proletariat · nie jest uduchowiony · epoka TYLKO w Polsce - do lat 90 XIX wieku, ŚWIATOPOGLĄD · scjentyzm - miarą rzeczy jest nauka, wiedza · ewolucjonizm - nieustanny rozwój · utylitaryzm - użyteczność społeczna - narzędziem Cechy powieści realistycznej na podstawie '' Lalki '' Bolesława Prusa : * występowanie wszechwiedzącego narratora ( dokładne opisywanie życia Stanisława Wokulskiego, przytaczanie słów bohaterów powieści ) * ukazywanie rzeczywistości w sposób mimetyczny ( wierne przedstawianie życia mieszkańców Warszawy czy Paryża ) Szczególnie ten ostatni zasłynął wybitną powieścią opowiadającą o losach kupca Stanisława Wokulskiego, człowieka niezwykłego, romantyka i pozytywisty w jednym. Powieść “Lalka” na stałe weszła do kanonu najwybitniejszych dzieł literatury polskiej, a Stanisław Wokulski stał się postacią niemal kultową. Prus określił temat swej powieści słowami: "przedstawić naszych polskich idealistów na tle społecznego rozkładu Wokulski - Jego wyrazista postać w polskiej kulturze masowej stała się symbolem przedsiębiorczości, łączy w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Wokulski - romantyk czy pozytywista? Stanisław Wokulski , czyli główny bohater powieści Bolesława Prusa "Lalka", łączy w sobie cechy romantyka jak i zarówno pozytywisty. Stanisław, jako romantyk jest zakochany w Izabeli Łęckiej, która Andrzej Kmicic był młodym szlachcicem, pochodzącym z możnego i znaczącego, choć zubożałego już rodu. Był wysoki, dobrze zbudowany i przystojny, dzięki czemu bardzo podobał się kobietom. Miał siwe oczy, jasne włosy, zawsze elegancko podgolone po szlachecku, „wilcze” zęby i zawadiacki wąs. Nosił się modnie, elegancko i bogato. Czytając ten artykuł pamiętaj jednak, że jendocześnie był pozytywistą.Stanisław Wokulski - charakterystyka bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Wokulski - romantyk czy pozytywista? Wokulski - cechy romantyka, cechy pozytywisty.Rozsądek pozytywisty kłócił się z namiętnością romantyka. Ma on w sobie coś z pozytywisty i coś z romantyka. Te dwie przeciwstawne cechy osobowości łączą się w nim i powodują, że jest postacią bardzo ciekawą. Do cech pozytywisty należy na pewno sposób w jaki Wokulski myśli o nauce: bardzo ją docenia, sam dużo się kształcił. 3AdII. Stanisław Wokulski jest reprezentantem pokolenia dwóch epok. Cechy romantyka: - romantyczna biografia młodzieńczego okresu, wątek walki o wolność: Wokulski bierze udział w postaniu styczniowym, poświęcając młodość patriotycznej walce o wolność i niepodległość, za swą miłość do ojczyzny cierpi na syberyjskim zesłaniu; - romantyczna, nieszczęśliwa i nieodwzajemniona miłość, która jest motorem jego działań, a w której przeszkodą według bohatera są konwenans i stosunki społeczne; idealizowanie swej wybranki do takiego stopnia, iż nie wyobraża sobie życia bez swej „bliźniaczej duszy” i być może nawet popełnia z jej powodu samobójstwo (jedną nieudaną próbę odebrania sobie życia z powodu Izabeli miał już za sobą); jest romantycznym kochankiem podobnym do Gustawa; - skłonność bohatera do depresji, stanów apatycznych i melancholijnych, głębokich przemyśleń, rozpamiętywania setki razy tej samej sytuacji, wspominania każdego gestu, uśmiechu czy słowa ukochanej; - indywidualizm; - skłonność do częstych zmian nastroju, do popadania ze stanów euforycznych a depresyjne; - niejasne zakończenie życia. Cechy pozytywisty: - realizm, racjonalizm, scjentyzm - kluczowe pojęcia epoki; szacunek do nauki, pragnienie wiedzy; - realizacja ideałów pracy organicznej: * otworzył nowy sklep, * założył spółkę do handlu ze Wschodem, * prowadził interesy z Rosjaninem Suzinem, oraz pracy u podstaw: * udzielał się charytatywnie, * pomógł między innymi prostytutce Mariannie, furmanowi Wysockiemu oraz kamieniarzowi Węgiełkowi; - popierał działalność naukowców i badaczy (Ochocki, Geist); - tolerancja dla poglądów i postaw innych; - akceptował hasła głoszące asymilację Żydów i innych narodowości zamieszkujących Polskę (Szlangbaum, Mincel); - energia i determinacja w zdobywaniu wykształcenia, majątku (do fortuny doszedł własną pracą i wysiłkiem) oraz w pokonywaniu własnych słabości;- próbuje zdobyć Izabelę w pozytywistyczny sposób, chcąc uzależnić jej byt od własnego majątku. Autor powieści dał nam jednoznacznej odpowiedzi, co do kwestii, które cechy zwyciężyły w bohaterze. Nie wiemy czy romantycznie zginął pod gruzami zasławskiego zamku, czy raczej pojechał do Paryża, aby pracować naukowo (pozytywistyczne rozwiązanie).Realizacją ideałów pracy organicznej przez Wokulskiego nie było:a) otworzenie nowego sklepub) pomoc charytatywnac) założenie spółki do handlu ze Wschodemd) prowadzenie interesów z Rosjaninem SuzinemWokulski próbuje zdobyć Izabelę w sposób:a) tradycyjnyb) niekonwencjonalnyc) romatycznyd) pozytywistycznyWokulski w młodości bierze udział w:a) powstaniu styczniowymb) powstaniu listopadowymc) Wiośnie Ludówd) rabacji galicyjskiej Wokulski- romantyk czy pozytywista? "Lalka", uznana dziś za najdoskonalszy artystycznie i intelektualnie utwór polskiej prozy powieściowej, w chwili ukazania się została przyjęta bez entuzjazmu. Krytykowano styl i miało spójną budowę powieści. Najwięcej kontrowersji wywołała postać głównego bohatera, Stanisława publicysta, A. Świętochowski, stwierdził, że Prus nieprawidłowo skonstruował tę postać,gdyż skleił ją z dwóch różnych połówek. Sam Prus tłumaczył, że Wokulski to postać "bardzo złożona, ponieważ jest przedstawicielem epoki przejsciowej". Zastanawiano się, czy w Wokulskim więcej jest z romantyka czy z pozytywisty? Wokulski był synem zubożałego szlachcica, którego życiowym celem było odzyskanie straconego majatku. Marzeniem chłopca było zdobywanie wiedzy, lecz trudna sytuacja materialna zmusiła go do podjecia pracy w winiarni Hopfera. Ambitny chłopak nie zrezygnował ze swych planów. Jego uparte dążenie do wytyczonego celu było symbolicznie ukazane w scenie mozolnego wydobywania się z piwnicy. Kolejny ważny punkt w jego życiorysie to uczestniczenie w wykładach Szkoły Przygotowawczej i Szkoły Głównej. Wokulski był entuzjastą nauk przyrodniczych. Po nocach pochłaniał książki, robił doswiadczenia chemiczne. Niewątpliwie uzdolniony w tej dziedzinie pragnął poświęcić się karierze naukowej. Do tej pory jest to, jak widać, bardzo pozytywistyczna biografia. Przyjaźń ze studentami Akademii Medycznej i Szkoły Sztuk Pięknych sprawiła, że ten pozytywista przedzierzgnął się w romantyka. Wokulski, fanatyk wiedzy, marzący o odkryciach naukowych, zaczął brać udział w konspiracyjnych zebraniach młodzieży. Zblizało się powstanie styczniowe. Leon, chcąc sprawdzić gotowość chłopców do podjecia niebezpieczeństwa, zaproponował rzecz zgoła szaloną: skok z Nowego Zjazdu na bruk. I tylko Wokulski, jako potomek romantycznych Konradów i Kordianów, podjał to wyzwanie. Potem przyszło powstanie, w którym Wokulski wziął udział i za co został zesłany na Syberię. Na tym kończy się romantyczny fragment jego biografii. Na zesłaniu na nowo odżyły jego naukowe zainteresowania. Widocznie w dziedzinie nauk przyrodniczych wykazywał nieprzeciętne zdolności, skoro pozyskał uznanie i przyjaźń znakomitych naukowców: Czerskiego, Czekanowskiego, Dybowskiego. Po powrocie do kraju, stłamszony panujaca tu atmosferą, odstapił od swoich młodzieńczych ideałów. Ożenił się i zajął się mnożeniem kapitałów. Po śmierci zony powrócił do ksiązek i badań naukowych. Lecz wkrótce spotkał jedyną miłość swojego życia- Izabele Łęcką. Jest to wielka miłość romantyczna. Staje się ona głównym motorem życia Wokulskiego. Ogarnięty nia bohater dokonuje czynów, o jakie nigdy sam siebie by nie podejrzewał. W krótkim czasie zdobywa wielką fortunę, dziwiac się później: "Handel! Ja i handel!" Uczy się angielskiego, oddaje hołdy Rossiemu itp. Wszystko po to, aby zblizyc sie do ukochaniej. Izabela jest dla niego ideałem kobiety. Nie ma dla niego wazniejszej istoty. Wszystkie działania podejmowane są z myślą o niej. Wokulski zdolny jest dla niej do wielkich poświęceń. Czuje, że staje się śmieszny, że zdradza, niszczy siebie, jednak nie potrafi uwolnić się spod uroku tej kobiety. Uczucie wypełniajace mu całą duszę popycha go nawet do romantycznych sytuacji: łódki, parki, mury zamku. Są jednak momenty, w których natura pozytywisty dochodzi do głosu. Znamienne są jego rozmyślania podczas wędrówki po Powiślu. Wokulski mysli nad tym, jak zwalczyć nędzę i ciemnotę. Duże sumy przeznacza na szpitale i przytułki. Założeniu spółki do handlu ze Wschodem przyświecają również pozytywistyczne cele. Wokulski marzy o nowych miejscach pracy i tanich towarach dla biedaków. Z dna upadku podnosi młodą prostytutkę Marię. Pomaga też Wysockiemu i utalentowanemu rzeźbiarzowi ze wsi, Węgiełkowi. Zaskarbi sobie wdzięczność tych ludzi, zdobędzie opinię hojnego filantropa. Lecz mimo to Wokulski zdaje sobie sprawę, że wszelkie jego poczynania to kropla w morzu potrzeb. Na kazdym kroku przekonywał się, że jego działania sa niewystarczające. Wokulski to postać bardzo złozona. Walka o niepodległość z bronia w reku, Mickiewiczowski kształt jego miłości świadczą o tym, że był romantykiem, umiłowanie wiedzy, myśl o uzdrowieniu ekonomicznym karju dowodzą tego, że to pozytywista. Dwoistość jego nie jest wadą konstrukcyjną. W Wokulskim Prus ukazał najbardziej reprezentatywnego przedstawiciela "straconego pokolenia" żyjącego w "epoce przejściowej". Okres, który "zaczął się poezja, a skończył nauka(...) zacął się rycerskoscią, a skończył geszefciarstwem" ukształtował takich właśnie "pękniętych" na pół ludzi, w których naturze po równo było romantyka i pozytywisty. Untitled a guest Oct 23rd, 2014 130 Never Not a member of Pastebin yet? Sign Up, it unlocks many cool features! Czy Stanisław Wokulski ma - wg Ciebie - więcej cech romantyka czy pozytywisty? Stanisław Wokulski, główny bohater powieści Bolesława Prusa "Lalka", jest postacią o dwojakiej naturze. Możemy doszukać się w nim cech zarówno romantyka, jak i pozytywisty. Jest postacią dość skomplikowaną. Poniżej posta- ram się przedstawić kilka argumentów, przemawiających za jego romantyczną naturą. Romantyzm w Polsce objawiał się przede wszystkim poświęceniem dla narodu i walką o odzyskanie niepodległości. Organizowano powstania, młodzież kierowała się szczytnymi celami, które często były niemalże niemożliwe do osiągnięcia. Czytając "Lalkę" dowiadujemy się, że Wokulski za czasów młodości należał do jednych z najodważniejszych spiskowców i konspiratorów. Przysłużył się Polsce podejmując walkę powstańczą, kosztem rezygnacji ze studiów. Brał udział w powstaniu styczniowym oraz - jak większość bohaterów romantycznych - został zesłany na Syberię. W romantyźmie występowała również nieszczęśliwa miłość, która przeważnie była tragiczna w skutkach. W "Lalce" również występuje wątek miłości, dotyczący naszego głównego bohatera i Izabeli Łęckiej. Wokulski kocha Izabelę bezgranicznie, zrobi wszystko, by zdobyć jej rękę. Izabela pochodzi z arystokrackiej rodziny i jest rozpiesz- czona, a zaloty Wokulskiego uznaje za zabawne. W małżeństwie ze Stanisławem widzi jedynie szansę wzbogacenia się. Uczucie głównego bohatera sprowadza go do pojedynku z Krzeszowskim o honor i godność Izabeli. Ów czyn identyfikuje go z romantykami. Romantyków charakteryzowało osamotnienie i niezrozumienie ze strony społeczeństwa. Wokulski również posiada te cechy, co sprawia, że jest postacią dość tajemniczą i nieprzewidywalną. Nawet jego przyjaciel - Ignacy Rzecki, nie był w stanie odgadnąć jego zamiarów. Wokulski nie posiadał wielu przyjaciół (raczej nie możemy uznać ich za przyjaciół). Ci "przyjaciele" byli osobami, z którymi głównie robił interesy, by pomnożyć swój majątek. Wokulski nie był osobą, która odczuwała głębszą potrzebę przyjaźnienia się z kimkolwiek. Wokulski jest idealistą, marzycielem. Wyobraża sobie świat lepszym, niż w rzeczywistości jest. Gdy w młodości pracuje w jadłodajni Hopfera, ludzie wyśmiewają się z niego, ponieważ pragnie się uczyć: „Widzisz, jak trudno bez schodów wyjść z piwnicy? A tobie zachciewa się od razu skoczyć ze sklepu do uniwersytetu!” Jego życie zmienia się, gdy w teatrze zauważa Izabelę Łęcką. Zakochuje się w niej i zapomina o reszcie świata. Bohater daje obezwładnić się samemu wyobrażeniu o miłości: „Jak można szaleć za kobietą, którą widzi się raz na kilka miesięcy i tylko po to, ażeby przekonać się, że ona nie dba o nas?” Jest rozczarowany i wściekły na siebie, gdy dostrzega to, jaką naprawdę Izabela jest kobietą. Pozbawiony sensu życia próbuje popełnić samobójstwo: „I to ja byłem, ja?... Mnie tak cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko wstręt budzą?” Myślę, że Stanisław Wokulski w dużej mierze był romantykiem, nieszczęśliwcem. Osobą która w swoim życiu nigdy nie doświadczyła szczęścia. Jego romantyczne postrzeganie świata doprowadziło do tragicznego zakończenia. Nie wiemy dokładnie, jak jego życie się skończyło, ale z pewnością doświadczył on bolesnego rozczarowania. Nie tak wyobrażał sobie świat, pomimo przeciwności losu dążył do bycia szczęśliwym, lecz nie udało mu się. RAW Paste Data Copied